Η Πολική αρκούδα που αγαπούσε τον ήλιο
Πριν από πολύ καιρό, πριν οι άνθρωποι κατοικήσουν στη γη, μια μικρή πολική αρκούδα ζούσε κοντά στις ακτές της Ρωσίας όπου η χώρα συνορεύει με τη Φινλανδία. Δεν ζούσε όμως στη στεριά, ζούσε ψηλά πάνω στους ουρανούς. Αυτό ήταν το δεύτερο σπίτι της. Όταν ο ήλιος έλαμπε, καθόταν με χαρά κοντά στις ακτίνες του.
Τότε μια μέρα, χωρίς προειδοποίηση, ο ήλιος ξαφνικά εξαφανίστηκε. Η μικρή πολική αρκούδα ήταν εξοργισμένη γιατί ξαφνικά οι ουρανοί κρύωσαν και σκοτείνιασαν. Η μικρή λευκή φίλη μας τσαντίστηκε πολύ. Ωστόσο, όταν είδε ότι ο ήλιος εξακολουθούσε να λάμπει στη γη, αποφάσισε να κατέβει κάτω.
«Είμαι εδώ για να πάρω πίσω τον ήλιο», ανακοίνωσε στα άλλα ζώα.
«Δεν θα στον δώσουμε», είπε η Αλεπού, τρεμάμενη και έκπληκτη. «Χωρίς τον ήλιο, το σκοτάδι και το κρύο θα κυριαρχήσουν ξανά στη γη».
«Ναι αλλά τώρα είναι σκοτεινά και κάνει κρύο στους ουρανούς», γκρίνιαξε η πολική αρκούδα
Τα ζώα αποφάσισαν να συσκεφτούν μεταξύ τους. Η συζήτηση συνεχίστηκε για μέρες και ακόμα δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε μια συμφωνία.
Την όγδοη μέρα, το σοφό κοράκι μίλησε: «Όλοι μας, αδέλφια μου, χρειαζόμαστε τον ήλιο, όπως και αυτή η μικρή πολική αρκούδα. Προτείνω ο ήλιος να μένει μαζί μας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στο δεύτερο μισό του έτους θα πρέπει να επιστρέφει για να ζήσει στους ουρανούς. Αυτό θα συμβαίνει κατά τη διάρκεια του χειμώνα μας όταν πολλά ζώα έτσι και αλλιώς πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Αυτό θα ήταν δίκαιο.»
Και έτσι αποφασίστηκε.
Από τότε, στο βορρά, η ημέρα διαρκεί ένα ολόκληρο καλοκαίρι και η νύχτα έναν ολόκληρο χειμώνα.
Η πολική αρκούδα δεν σκέφτηκε πολύ πριν αποφασίσει να ακολουθήσει τα άλλα ζώα στη γη, στην ακτή της Ρωσίας ακριβώς δίπλα στα σύνορα της Φινλανδίας. Το χειμώνα, όταν ο ήλιος ανέβαινε στον ουρανό, κοιμόταν σε χειμερία νάρκη. Καθώς δεν είχε ανάγκη τον ήλιο τότε. Το καλοκαίρι, ο ήλιος επέστρεφε στη γη όπου η μικρή πολική αρκούδα καθόταν νωχελικά και έπαιζε με τις ηλιαχτίδες του που γαργαλούσαν τη μυτούλα της.