Γουίνγκο

Γουίνγκο

Πριν από πολύ καιρό, πριν να υπάρχουν ποτάμια και τότε που το μόνο νερό που γνώριζαν οι άνθρωποι έπεφτε από τον ουρανό, ένα μικρό αγόρι ξεκίνησε ένα ταξίδι για να βρει την πηγή όλου του νερού. Κάπου στον κόσμο, το νερό της βροχής πρέπει να μαζεύεται και το παιδί ήθελε να μάθει πού κρυβόταν.

Περπάτησε για μέρες μέσα στο δάσος μέχρι που εξαντλήθηκε εντελώς από την αναζήτησή του.

Ένα βράδυ, καθώς το αγόρι ξεκουραζόταν στη βάση ενός γιγαντιαίου δέντρου, είδε κάτι περίεργο. Μια μεγάλη σειρά από μαύρα μυρμήγκια πέρασε μπροστά του μέσα από τα βρύα και σχημάτισε μια λωρίδα που οδηγούσε από τα βάθη του δάσους κατευθείαν σε αυτό το δέντρο.

Το νεαρό αγόρι τα παρατήρησε χωρίς να κάνει τη παραμικρή κίνηση επειδή δεν ήθελε να τα ενοχλήσει. Η σειρά των μυρμηγκιών εξαφανίστηκε κάτω από το σύστημα των ριζών του μεγάλου δέντρου μέσα σε ένα κενό που έμοιαζε σαν να συνδεόταν με τον κόσμο κάτω από την επιφάνεια της γης.

Σιγά-σιγά, το αγόρι προχώρησε προς το άνοιγμα και είδε ότι τα μυρμήγκια επέστρεφαν με μια σταγόνα νερό ανάμεσα στα σαγόνια τους. Ενθουσιάστηκε πολύ γιατί συνειδητοποίησε ότι μόλις είχε ανακαλύψει το μυστικό μέρος όπου αποθηκευόταν όλο το νερό από τον ουρανό. Ήταν το μεγάλο δέντρο Γουίνγκο που υψωνόταν ψηλά πάνω από τα υπόλοιπα δέντρα του δάσους – τόσο ψηλά που μερικές φορές συναντιόταν με το χέρι του θεού της βροντής, ο οποίος το χάιδευε με τα πετρώδη δάχτυλά του.

Το αγόρι άρχισε να σκάβει στη βάση του μεγάλου δέντρου. Μετά από πολλές μέρες και νύχτες, το δέντρο, του οποίου οι ρίζες είχαν πλέον καταστραφεί, άρχισε να γέρνει. Με ένα δυνατό κρότο, έπεσε στο έδαφος.

Ενώ το δέντρο έπεφτε, το αγόρι παρακολουθούσε με μάτια γουρλωμένα καθώς ήξερε ότι ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Πηγές νερού άρχισαν να αναβλύζουν από τις ρίζες του δέντρου και ο κορμός που ήταν τόσο φαρδύς και ψηλός μετατράπηκε σε ποτάμι. Τα κλαδιά και τα φύλλα χάθηκαν κάποια στιγμή μέσα στην απέραντη θάλασσα.

Από τότε, οι άνθρωποι γνώρισαν το νερό των ποταμών και σέβονται πάρα πολύ τα δέντρα Γουίνγκο που τους το έδωσαν – καθώς και τα μαύρα μυρμήγκια που, ως σύμβολο μιας εποχής που πέρασε, εξακολουθούν να κουβαλάνε σταγόνες νερού που λαμπυρίζουν ανάμεσα στα σαγόνια τους.